Εκείνη φτωχή εργάτρια στη δούλεψη του πλούσιου αφεντικού που προσπαθεί να αποδείξει στις άλλες ότι δεν είναι στρίγγλα και πάει λέγοντας…
Η Ελλάδα από ισχυρή χώρα των Βαλκανίων έγινε μέσα σε μια νύχτα φτωχή στην ουσία μια γερμανική επαρχία (δικαιώθηκε ο Χαραλαμπίδης που το είπε το 1996), η Τουρκία αντίθετα μια ισχυρή οικονομικά χώρα και οι Ελληνες είναι κοντά στο να μάθουν τα τούρκικα απο τον καθημερινό τηλεοπτικό βομβαρδισμό του μελό.
Το κείμενο αυτό είναι κυρίως για τους νέους σε ηλικία που ανακαλύπτουν την Σεχραζάτ και τον Ονούρ και διάφορους άλλους χαρακτήρες σήμερα. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι άλλο ένα τέτοιο μαζικό κύμα τουρκικής τέχνης… έζησαν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και οι γονείς τους την δεκαετία του ’60 που δεν υπήρχε η τηλεόραση, με την παράλληλη έξαρση των ταινιών και του ελληνικού κινηματογράφου της εποχής.
Απέναντι στην Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ ήταν και η περίφημη Χούλια Κότσιγιτ με τον Εντιζ Χουν με ταινίες όπως το περίφημο «Πριν έρθει της αγάπης ο χειμώνας» που γέμιζε ασφυκτικά τον καλοκαιρινό κινηματογράφο της εποχής τον Σινέ Αστήρ στο Συνοικισμό αλλά και τις απέναντι ταράτσες και το κλάμα έτρεχε ποτάμι…Χαμός πραγματικός σε όλη τη χώρα με την μανία για τα τουρκικα έργα του σινεμά της δεκαετίας του ’60. Το ανησυχητικό ήταν τότε ότι ξαφνικά από τα 2 τούρκικα έργα που παίζονταν κάθε εβδομάδα στο σινεμά, οι ταινίες αυτές σταμάτησαν σε μια νύχτα …Ο λόγος ήταν η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο!
exeisminima.gr
>λόγος ήταν η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο<
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι είχαν σταματήσει πιο πριν, περί το τέλος της δεκαετίας του 60. Είχε περάσει η μόδα τους.
Εγώ θυμάμαι και πολλές ινδικές ταινίες τότε, που σήμερα πάλι γίνονται της μόδας. Η Ινδία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ταινιών του κόσμου, ασχέτως ποιότητας, που είναι θέμα υποκειμενικό.