Πρωταγωνιστής από το «Ρετιρέ» άρρωστος και απομονωμένος

Ο κόσμος τον αγάπησε πολύ μέσα από την σειρά του Mega, «Ρετιρέ».

Το όνομα του Άγγελου Χατζή γράφτηκε με χρυσά γράμματα σε παραστάσεις που άφησαν εποχή στη Λυρική Σκηνή.

Σήμερα ο Άγγελος Χατζής, εξηγεί τους λόγους που εγκατέλειψε την Αθήνα πριν από λίγο καιρό και αποφάσισε να αλλάξει ρότα στη ζωή του. «Η απομόνωση τελικά μου έκανε καλό» λέει στο Full Life σημειώνοντας πως έπιασε πάτο, έπεσε σε βαθιά μελαγχολία και έφτασε στο σημείο να μην έχει χρήματα να πληρώσει έναν καφέ. Μένει στο νησάκι «Ασπίδα» στο Σαρωνικό. 

-Γιατί είσαι απομονωμένος πια σε ένα νησί;

«Κοιτάξτε, ήταν αναγκαστική επιλογή. Περνούσα πολύ δύσκολα το τελευταίο χρονικό διάστημα, πρέπει να το ομολογήσω. Ακροβατούσα στα όρια μεταξύ της αξιοπρέπειας και του απόλυτου ξεπεσμού. Φυσικά και καταλάβαινα ότι τα πράγματα επαγγελματικά και όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να είναι τα ίδια με αυτά που έζησα πριν από τριάντα χρόνια, δεν είμαι ανόητος, το κατανοώ. Αλλά αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως άνθρωποι που ευεργετήθηκαν από εσένα, έφτασε η στιγμή που σου γύρισαν την πλάτη».

-Υπήρχε πρόβλημα οικονομικό για εσένα τον τελευταίο χρόνο;

«Φυσικά και αντιμετώπισα πολλές οικονομικές δυσκολίες. Δεν ένιωσα ότι υπήρχε κάποιος δίπλα μου σε αυτήν τη στιγμή. Και ξέρετε, το να περάσεις στον απέναντι δρόμο και να μπεις σε μια διαδικασία μελαγχολίας είναι θέμα λεπτών. Δηλαδή, τι να έκανα; Να καθόμουν στην Αθήνα να υποφέρω, να κλαίω, να αναρωτιέμαι γιατί μου συνέβη εμένα όλο αυτό, να μην έχω πια παρά μία μικρή σύνταξη, ίσα για να περνάω τον μήνα με πολλές δυσκολίες; Το ίδιο συμβαίνει πια σε όλους. Φυσικά και έφτασε στιγμή που μετρούσα τα χρήματα στο πορτοφόλι μου για να δω αν μπορώ να πάρω έναν καφέ να πιω. Δεν ντρέπομαι να το πω. Και χρειάστηκε να μείνω και χωρίς φαγητό για δύο μέρες, γιατί απλά δεν είχα χρήματα να πάω να αγοράσω κάτι να φάω. Τι να κάνεις; Εκεί σου γυρνάει το μάτι, λες άντε στο καλό, σιγά μην τρελαθώ κιόλας, φεύγω, απομονώνομαι και γυρνάω για πάντα την πλάτη σε όλα όσα απλά δεν θέλω να έχω στη ζωή μου. Αχαριστία, αχαριστία, αχαριστία...»

-Δηλαδή δεν υπήρξε κάποιος να σε βοηθήσει;

«Θα αστειεύεσαι... Μπορώ να σου πω ότι κάποιοι που κατά καιρούς βρέθηκαν στο πλευρό μου το χάρηκαν κιόλας. Και να φανταστείς ότι, πραγματικά στο λέω, δεν έχω πειράξει κανέναν. Ούτε καριέρα κανενός απείλησα ούτε το μεροκάματο κανενός έφαγα. Είχα μια απλή και, πίστεψε με, εντελώς ξεκάθαρη σε όλα τα επίπεδα ζωή. Απλά υπήρξα ευκολόπιστος, καλόπιστος, καλοπροαίρετος. Δυστυχώς, άνθρωποι που εμπιστεύτηκα με πρόδωσαν σε μια δύσκολη στιγμή μου, με αποτέλεσμα να πέσω σε μελαγχολία, έχασα τον εαυτό μου. Δεν ήθελα να μιλάω σε κανέναν, δεν ήθελα να βλέπω κανέναν, κλείστηκα στο σπίτι, έκλεισα τα τηλέφωνα, έβαλα ρολά γενικώς. Και πήρα την απόφαση, για να μην τρελαθώ, να φύγω...».