Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΟΥΡΡΕΜ ΒΥΘΙΖΕΙ ΣΤΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΝ ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ
Μπορούσε να έχει όποια ήθελε χωρίς περιορισμούς, αλλά παρόλα αυτά ο Σουλεϊμάν όχι μόνο επέλεξε να κάνει τη Χουρρέμ γυναίκα του, κάτι που δεν συνηθιζόταν καθόλου λόγω θέσης και εποχής, αλλά και για πολλά χρόνια της έμεινε πιστός σύντροφος και σύζυγος, αρνούμενος ακόμα και να κοιμηθεί με παλλακίδα.
Για εκείνον ήταν η απόλυτη σύζυγος και σύντροφος, η γυναίκα που τον τρέλαινε με τα λόγια, το μυαλό, την παρουσία της. Ό,τι και να του έλεγαν για εκείνη, όσες κατηγορίες και να της πρόσαπταν, για τον Σουλεϊμάν ήταν πάντα αθώα και έφταιγαν όλοι οι υπόλοιποι. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι όλοι όσοι βρέθηκαν μπροστά της και κοντραρίστηκαν μαζί της είχαν κακό τέλος στην πορεία της ιστορίας. Η Χουρρέμ δεν χαρίστηκε εξάλλου σε κανέναν. Έκανε λιγοστούς φίλους και αμέτρητους εχθρούς. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι αυτοί που της χρέωσαν πολλά περισσότερα από όσα έκανε μόνο και μόνο επειδή βρισκόταν δίπλα στον Σουλτάνο και εκείνος της έδειχνε σχεδόν τυφλή υπακοή.
Ο έρωτάς τους έμεινε στην ιστορία όχι μόνο γιατί κατάφερε να γίνει κυρίαρχη όλων μέσα στο Παλάτι -παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε ως σκλάβα-, αλλά κυρίως για την τεράστια επιρροή που ασκούσε πάνω στον Σουλεϊμάν, καταπατώντας ήθη, έθιμα, θεσμούς… που κανείς μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει να αγνοήσει.
Ο Σουλεϊμάν για χάρη της σκότωσε τον διά βίου φίλο του Ιμπραήμ, τον γιο του Μουσταφά (μην μπορώντας να ξεφύγει από τη μοίρα του) και στο τέλος τιμωρήθηκε για όλα αυτά… Όχι δεν πρόλαβε να δει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την οποία έφτασε στο απόγειό της, να καταρρέει αλλά είδε τη γυναίκα της ζωής του να ξεψυχά στα χέρια του και αυτό ήταν πολύ χειρότερο για εκείνον που την αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και έγραψε ποιήματα επί ποιημάτων αφιερωμένα στο μοναδικό έρωτά τους.
«ΣΟΥ ΠΑΡΑΔΙΔΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ. ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΑ»
Ο Σουλεϊμάν με τη Χουρρέμ έζησαν μαζί περίπου 38 χρόνια και τελικά το μόνο που κατάφερε να τους χωρίσει ήταν ο θάνατος. Αυτό που έλεγε και ξανάλεγε εκείνη όσο ζούσε ήταν να πεθάνει στην αγκαλιά του ανθρώπου που αγάπησε τόσο πολύ στη ζωή της και άπειρες φορές πήγε να πεθάνει για χάρη του. «Είμαι ήδη νεκρή, Σουλεϊμάν. Αυτό το δηλητήριο μπορεί απλώς να τελειώσει τον πόνο μου. Την ηρεμία της ψυχής μου… Έχω μόνο μια επιθυμία από τον Άγιο Θεό μου… Να πεθάνω βλέποντας το πρόσωπό σου. Ήθελα να πεθάνω στη γεμάτη αγάπη αγκαλιά σου με ηρεμία. Σου παραδίδω τα παιδιά μου. Προστάτεψέ τα», ήταν οι τελευταίες λέξεις πριν ξεψυχήσει στα 52 της χρόνια.
Ο γιατρός που την εξετάζει αμέσως μετά το κακό κάνει τη διάγνωση: Έμφραγμα. Ωστόσο, η πραγματική αιτία είναι άλλη. Κάποιος χρησιμοποίησε τις δικές της τακτικές και τη δηλητηρίασε προκαλώντας της έμφραγμα! Οι σπαρακτικές φωνές του Σουλεϊμάν ακόμα αντηχούν στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του Τοπ Καπί. Μετά από αυτό ο Σουλτάνος βυθίζεται σε βαρύ πένθος και η κατάθλιψη γίνεται από εδώ και στο εξής η μοναδική σύντροφός του. Για μέρες μένει κλεισμένος στα διαμερίσματά του. Δεν μιλάει σε κανέναν και δεν τρώει. Η Διοίκηση της Αυτοκρατορίας περνάει πια σε δεύτερη μοίρα, αφού χάνει το στήριγμά του, τον άνθρωπο που του έδινε νόημα για να ζει και να υπάρχει, να διοικεί και να κυριεύει τον κόσμο. Σε όλα αυτά ο Σουλεϊμάν δεν ήταν ποτέ μόνος του. Και αν μέχρι ενός σημείου έκανε κουμάντο σε πολλά ο Ιμπραήμ, μετά το θάνατό του η Χουρρέμ ήταν το πρόσωπο που τον αντικατέστησε σε αρκετά από αυτά, ακόμα και σε θέματα που αφορούσαν στη διπλωματία και την πολιτική.
Το κενό που αφήνει η Χουρρέμ με το θάνατό της είναι ανεκπλήρωτο και αναντικατάστατο στην ψυχή και στη ζωή του Σουλτάνου. Οι μέρες που ακολουθούν είναι εφιαλτικές για εκείνον. Δεν μπορεί να φάει, δεν μπορεί να κοιμηθεί, δεν θέλει να ζήσει. Γίνεται η σκιά του εαυτού του, ανορεκτικός σχεδόν… Ίσα-ίσα που αναπνέει. Η ανάμνησή της τον κατατρέχει σε κάθε του βήμα αλλά και εκείνη, όση εξουσία κι αν πήρε στα χέρια της, τελικά δεν κατάφερε να αλλάξει το πεπρωμένο της. Δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό της να γίνει Βαλιντέ Σουλτάνα, ούτε να δει το χτύπημα της μοίρας στρέφοντας αδελφό εναντίον αδελφού και πατέρα εναντίον γιου. Δεν είδε ποτέ τη μάχη του Σελίμ και του Μπεγιαζίτ για το θρόνο, που οδήγησε τον δεύτερο να βρει καταφύγιο στον Σάχη της Περσίας. Δεν είδε τον τρόπο με τον οποίο ο Σουλεϊμάν ανάγκασε τον Σαχ να εκδώσει τον Μπεγιαζίτ και πώς τον εκτέλεσε με συνοπτικές διαδικασίες, όπως άλλωστε έκανε και με τον Σαχ και τους γιους του.
Μετά το θάνατο της Χουρρέμ ο Σουλεϊμάν δίνει εντολή να τη θάψουν σε ένα θολωτό μαυσωλείο (Τουρμπέ), διακοσμημένο με εξαίσια πλακίδια από τη Νίκαια της Βιθυνίας που απεικονίζουν τον Κήπο του Παραδείσου, πιθανώς προς τιμήν του χαμογελαστού και ευχάριστου χαρακτήρα της. Άλλωστε, για τον Σουλεϊμάν η Χουρρέμ ήταν πάντοτε ο Παράδεισός του. Στην αγκαλιά της ηρεμούσε και ξεχνούσε κάθε σκοτούρα. Ήταν τέτοια η αγάπη που της είχε, ώστε έδωσε εντολή μετά το θάνατό της δίπλα στο δικό της μαυσωλείο να χτιστεί και το δικό του, ώστε να ανταμώσουν και πάλι μετά θάνατον. Και τα δύο βρίσκονται στον κήπο του τζαμιού του Σουλεϊμάν που κατασκευάστηκε κατά τα πρότυπα της Αγια-Σοφιάς.
Την απώλεια της Χουρρέμ στο Παλάτι αλλά και στην καρδιά του Σουλεϊμάν προσπαθεί να κατευνάσει και να μαλακώσει κάπως η κόρη τους η Μιχριμάχ, η οποία στέκεται στον πατέρα της έχοντας πάρει κατευθύνσεις από τη μητέρα της. Η Μιχριμάχ εξελίσσεται με τα χρόνια σε μια μικρή Χουρρέμ και κατευθύνει τον Σουλεϊμάν ακόμα και σε θέματα πολιτικής και διπλωματίας πολύ καλύτερα από τα υπόλοιπα αδέλφια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεκτά ΟΛΑ τα σχόλια αρκεί να μην είναι υβριστικά και διαφημιστικά.