Οι κρίσεις πανικού ταλαιπώρησαν τον... Ρώσο από τα «Κλεμμένα όνειρα»

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε γνωστός ηθοποιός στο περιοδικό MYtv μιλώντας ανοιχτά για τις κρίσεις πανικού που τον έκαναν να φοβάται ότι θα χάσει τη ζωή του και τον οδήγησαν να κλείνεται πολλές φορές μέσα στο σπίτι του. 

Σε έναν απολογισμό της ζωής του ο Ορέστης Τρίκας, ο Ρώσος από τα «Κλεμμένα όνειρα» του Mega, εξομολογείται στο Χρήστο Κοσμίδη ότι για 3 χρόνια πάλευε να καταπολεμήσει τις φοβίες του οι οποίες του δημιουργούσαν κρίσεις πανικού.

Πότε συνέβη η πρώτη κρίση πανικού;

Ένα καλοκαίρι θυμάμαι ήμουν μέσα σε ένα ταξί και πήγαινα στο σπίτι μου. Έξω είχε αφόρητη ζέστη αλλά και μέσα στο αυτοκίνητο ένιωθα να πνίγομαι. Ο οδηγός είχε ανοίξει  το air condition γιατί δεν ένιωθα καλά. Είχα μουδιάσει ολόκληρος... άρχισα να τρέμω, να μην μπορώ να αναπνεύσω, η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή και νόμιζα ότι θα πέθαινα. Του ζήτησα να με κατεβάσει πριν το σπίτι μου, σκέψου ότι ήμουν 3ης Σεπτεμβρίου και έμενα Κυψέλη τότε, με κατεβάζει και ξαφνικά έσβησαν όλα γύρω μου. Έπεσα κάτω και ήρθε ο κόσμος και με μάζεψε. Τρομοκρατήθηκα! Πήγα έκανα εξετάσεις σε γιατρούς, όμως δεν μου βρήκαν τίποτα. Από εκείνη την ημέρα σιγά σιγά αυτό άρχισε να εμφανίζεται πιο συχνά. Μέχρι που μετά από έναν χρόνο είχα κλειστεί στο σπίτι μου, ερχόντουσαν οι φίλοι μου, η μητέρα μου, δεν μίλαγα σε άνθρωπο, δεν έβγαινα έξω και ζούσα με αυτό. Σκέψου ότι ξύπναγα τα βράδια με τρελές ταχυκαρδίες, πήγαινα στο νοσοκομείο και μου λέγανε όλοι ότι δεν είναι τίποτα και είναι κρίση πανικού. Αυτό με τρέλαινε ακόμα περισσότερο...

Πως προήλθε όλο αυτό;
Ήμουν πάρα πολύ πιεσμένος εκείνο τον καιρό. Ήμουν ένας άνθρωπος ο οποίος κρατούσε πολλά μέσα του. Δηλαδή αυτό ήταν εμένα που μ’ έφαγε, ότι κράταγα, κράταγα, κράταγα... δεν έπαιρνα θέση στα πράγματα, τα θέλω μου τα είχα βάλει σε δεύτερη μοίρα γι’ αυτό ακριβώς βγήκαν και αυτές οι κρίσεις πανικού.

Πότε συνειδητοποίησες ότι αυτό που παθαίνεις είναι κρίσεις πανικού και ότι δεν θα πεθάνεις;
Όταν πήγα στον γιατρό -τότε ήμουν πιτσιρικάς 21-22, δεν ήμουν πολύ μεγάλος- και μου εξήγησε για πρώτη φορά ότι αυτό που έχω ονομάζεται κρίσεις πανικού. Δεν ήξερα καν τι είναι οι κρίσεις πανικού, ή αλλιώς ΝΦΔ «νευροφυτικές διαταραχές». Μου είπε ότι υπάρχουν γιατροί που δίνουν φαρμακευτική αγωγή, κάτι που μου λέει εγώ δεν θα στο πρότεινα και δεν πήρα ποτέ, και μου τόνισε πως είναι κάτι που μόνο εγώ ο ίδιος μπορώ να το καταπολεμήσω όταν πιστέψω πραγματικά ότι αυτό που νιώθω εκείνη τη στιγμή δεν είναι αλήθεια...

Και σταμάτησαν;
Για 2 χρόνια απ’ τη ζωή μου δεν το κατάφερα, μέχρι που κάποια στιγμή δεν πήγαινε άλλο και επισκέφτηκα έναν παθολόγο γιατί θεώρησα ότι αφού έχουν περάσει δύο χρόνια το θέμα θα ήταν παθολογικό. Του ανέφερα όλα τα συμπτώματα, κάναμε μάλιστα χιλιάδες εξετάσεις μέχρι που ένα βράδυ μου έβαλε και ένα μηχάνημα για να μετράει τους σφυγμούς μου. Όταν βγήκαν οι εξετάσεις και απ’ αυτό με πιάνει στο γραφείο και μου λέει λοιπόν άκουσε να δεις, οι εξετάσεις σου είναι καλές αλλά το τρίπλεξ καρδιάς έδειξε κάτι… ξαφνικά εκεί που έχεις 60-70 χτύπους το λεπτό, ανεβάζεις κάτι 120, 150 μετά πέφτεις στους 30. Αυτό δεν είναι παθολογικό, είναι καθαρά στο μυαλό σου. Εσύ δίνεις την εντολή στο μυαλό σου να τα πάθεις όλα αυτά. Ξαφνικά, με έναν μαγικό τρόπο άρχισαν να μην υπάρχουν αυτές οι κρίσεις πανικού, ενώ τις είχα κάθε μέρα. Νομίζω ότι αυτή η κουβέντα με ταρακούνησε.