Σύλβια Κλιμάκη: Από τις πισίνες του πόλο στη θάλασσα της TV

Μιλάει σχεδόν άπταιστα κινέζικα, από μικρή ήθελε να κάνει business, σπούδασε στο Harvard, βρέθηκε μια απλωτή από την Εθνική Ομάδα Πόλο Γυναικών, μπούχτισε από τη Νέα Υόρκη και βούτηξε στα βαθιά νερά της τηλεόρασης προτού καλά-καλά το καταλάβει. Η νεαρή δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ στο βάθος έχει αποδείξει πως σημασία δεν έχουν τα λόγια αλλά αυτή η μία καθοριστική πράξη

«Η πισίνα ήταν η ζωή μου. Ημουν στον Εθνικό Ομιλο Βουλιαγμένης και στην εθνική ομάδα. Ο τελευταίος αγώνας που έπαιξα ήταν στο Πανευρωπαϊκό Νεανίδων, όταν πήραμε και το χρυσό μετάλλιο. Τότε πέταξα το σκουφάκι μου. Υπήρχε μια ομάδα-φυτώριο κοριτσιών που θα πήγαινε στη γυναικεία ομάδα και θα προετοιμαζόταν πιθανότατα για το 2004. Από 30-35 που ήμασταν, οι καλύτερες θα έπαιζαν Ολυμπιάδα. Μπορεί να έπαιζα, μπορεί και όχι. Αλλά τότε αποφάσισα ότι ήθελα να σπουδάσω, να ταξιδέψω, να δω και να κάνω άλλα πράγματα. Ηταν σε μια κομβική ηλικία», αφηγείται χωρίς νοσταλγία αλλά με μια υφέρπουσα περηφάνια η Σύλβια Κλιμάκη. Γέννημα θρέμμα των νοτίων προαστίων, η νεαρή δημοσιογράφος και τηλεπαρουσιάστρια μεγάλωσε με αυτόν τον ασκητικό, πειθαρχημένο, αμφίβιο τρόπο των παιδιών που καταπιάνονται με τα υδάτινα σπορ.

Μπροστά της υπήρχε πάντα μια απάτητη κορυφή: «Από μικρή ήθελα να κάνω business. Ημουν ένα παιδί που πήγε σε ιδιωτικό σχολείο, έκανε πρωταθλητισμό με πάρα πολλές ώρες προπόνηση κάθε μέρα, είχα μια μητέρα η οποία ήθελε να μάθω τρεις ξένες γλώσσες... Θέλω να πω πως ήμουν ένα παιδί στοχοπροσηλωμένο. Σπούδασα στην ΑΣΟΕΕ, πήγα στο Harvard, έκανα κινέζικα και πήγαινα φουλ για business». Οταν σου λέει πως στην Αμερική τελικά της προέκυψε πως δεν ήθελε να κάνει business, καταλαβαίνεις πως η Σύλβια δεν είναι από τις γυναίκες που άφησαν τη ζωή να αποφασίσει για εκείνες. Ανέλαβε η ίδια την ευθύνη για τον εαυτό της.

«Στο Harvard έκανα Κινεζικές Σπουδές και business. Ηταν ένα διετές μεταπτυχιακό. Τελειώνοντας τον πρώτο χρόνο έψαχνα να βρω πού θα δουλέψω το καλοκαίρι. Κοιτούσα για consulting, τράπεζες, τα κλασικά. Αλλά δεν μου άρεσε τίποτα. Τίποτα όμως. Ενιωθα πολύ πιεσμένη. Ολοι μού έλεγαν, επειδή είμαι Ελληνίδα και μιλάω κινέζικα, να ψάξω για κάποια ναυτιλιακή. Ούτε αυτό μου άρεσε. Βρήκα ένα job description για το CNN και είπα: “Πω-πω, τι ωραίο θα ήταν!”. Το τότε αγόρι μου με προέτρεψε να κάνω αίτηση. Δεν ήξερα τίποτα, έλεγα “το CNN, από αιτήσεις από όλον τον κόσμο, εμένα θα πάρει;”. Εκανα την αίτηση, μετά, όπως κάνω πάντα, τους πήρα και 18 εκατομμύρια τηλέφωνα... Η υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού, όταν πήγα, μου το είπε. “Παρότι δεν είχες τίποτα στο βιογραφικό σου από δημοσιογραφία, η επιμονή σου μου έδειξε ότι το θέλεις πάρα πολύ”. Το πλάνο ζωής της είχε ήδη αλλάξει άρδην. Από τη Βοστόνη, η Σύλβια βρέθηκε για τέσσερις εβδομάδες στα γραφεία του CNN στο Λονδίνο ως μαθητευόμενη στη δούλεψη του «πολύ» κυρίου Ρίτσαρντ Κουέστ.